Bądź zwinny albo przegrasz…

Bycie „zwinnym” najzwyczajniej na świecie opłaca się. Można  uniknąć rozczarowania, „konsekwentnego” brnięcia, gdy wiadomo już, że  wcześniejsza decyzja nie była trafna. Zwinność przyda się zarówno w  biznesie, jak i w trakcie biegu półmaratońskiego…

Miałem okazję wziąć udział w biegu półmaratońskim w Krakowie. Nie był  to mój pierwszy start na tym dystansie więc wiedziałem z czym się to  wiąże.

Tego dnia pogoda była super na spacer, ale na start raczej już nie.  Za ciepło. Miałem swój cel dotyczący czasu ukończenia biegu, mniej  więcej w okolicach swojego rekordu życiowego. Mimo wyczerpującego  tygodnia poprzedzającego start wziąłem również poprawkę i na ten fakt.

Bieg rozpocząłem w planowanym tempie i dałem radę utrzymywać go do 11  kilometra. Poczułem większe zmęczenie i wtedy doszedłem do wniosku, że  tempo jest za wysokie i nie mam szans go utrzymać. Nie tego dnia.  Zwolniłem. Ponieważ pierwotny plan stał się nieaktualny postanowiłem  dokończyć bieg wolniej. Od razu zacząłem analizować co zrobiłem nie tak i  co muszę poprawić w kolejnym biegu. Krótko mówiąc: retrospektywa.

To co zobaczyłem pod koniec dystansu było dla mnie kompletnym  zaskoczeniem. Bardzo wielu zawodników potrzebowało pomocy ratowników  medycznych, niektórzy próbowali dokończyć zawody, ale to stanowczo nie  był już bieg. Mieli blade twarze, byli na granicy utraty przytomności.  Zadałem sobie pytanie: po co ryzykują zdrowie, gdy wiadomo, że nie mają  najmniejszej szansy?